Als we deze psalm in de kerk zingen gaat het volume omhoog en openen onze harten. Voor mij is het een van de mooiste Psalmen om te zingen. Ons gelovig loflied stijgt op tot in de hemel. Deze God is onze God. Heere God, U bent Mijn God. Wat een vreugde als we deze zinnen in geloof mogen zingen.
De eerste woorden hebben iets trots in zich. Zoals een kind naar zijn vader kan kijken. Tegen vriendjes kan het kind zeggen; “dat is nou mijn vader!”. Mijn vader kan alles! Kijk eens hoe sterk hij is!
Een kind van God kan en mag hetzelfde doen. Deze God is onze God. Dit is nou mijn God!
Het is een trots die niet over ons gaat. Het is een trots die gaat over wat God heeft gedaan. Een trots die overgaat in een lied van dankbaarheid.
Er is een grote troost te vinden in deze psalm. In de laatste twee zinnen zingen we dat niets ons kan scheiden van de liefde van God. Niets, helemaal niets. Geen zonde, geen sterven. Zijn liefde blijft altijd bij ons. Ik kan bijna geen woorden vinden om de diepte van de laatste zin te omschrijven. God zal ons leiden. Hij gaat met ons mee, heel ons leven! Ook in de moeilijke laatste momenten van ons leven is Hij erbij. Geleiden heeft iets zorgzaams. Zoals iemand een blinde liefdevol begeleid. Lopen in het donker, stappen in onzekerheid en volgen in vertrouwen. Zo mogen we ons leven aan deze God toevertrouwen. Voor ons leven nu en in de eeuwigheid. Want deze God is onze God!
