In een prachtige kasteeltuin werkte een oude tuinman. De man werkte al zijn hele leven aan het onderhoud en de aanleg van de mooie bloemen en planten. Wat was het een prachtig geheel geworden. Trouwe bezoekers van de tuinen was opgevallen dat er een stuk grond in het hart van het park was waar de tuinman nooit kwam. Het was een stuk grond op een eilandje midden in de kasteelvijver. Op een gegeven ogenblik vroegen ze aan de oude tuinman waarom hij dat stuk grond nooit bewerkte, verzorgde en water gaf. De tuinman gaf een wonderlijk antwoord: “Dat is Gods tuintje”. Het herinnert mij aan het mooie Bijbelvers uit Lukas 12 vers 22 waarin Jezus de trouwe zorg van God beloofd.
Toen ik hier tweeënveertig jaar geleden kwam was het een leeg stukje grond. In overleg met de kasteeleigenaar heb ik dit stuk grond bewust met rust gelaten. De eerste jaren was het een wildernis, er groeide gras, doornen en allerlei onkruid. Tot er na een jaar of vijf een kastanjeboom begon te groeien. Waarschijnlijk doordat een vogel een kastanje heeft laten vallen. Nu staat er al jaren een reus van een kastanjeboom te pronken op het eilandje. Onder zijn schaduw en machtige takken krijgt onkruid weinig kans meer om te groeien. Een keer per jaar staat de kastanje prachtig in bloei! Iedereen die er naar vraagt vertel ik dit verhaal van Gods trouw en zorg!
Een overdenking uit het boek de 100 mooiste Bijbelverzen bij Lukas 12:22
En Hij zei tegen Zijn discipelen: Daarom zeg Ik u: Wees niet bezorgd over uw leven: over wat u eten zult, of over uw lichaam: waarmee u zich kleden zult.
Het boek kun je hier bestellen:
