ππ π₯πππ π°π’π§πππ« ππ§ π‘ππ π―π«π¨ππ π π―π¨π¨π«π£πππ«
In deze tijd van het jaar zie ik vaak het beeld van ons leven weerspiegelen. De natuur staat op het punt van uitbreken. Wij verlangen naar het voorjaar. Meer zon en warmte. Naar de momenten waarop alles weer gaat groeien. Nu is alles nog dor en nat. Over een paar weken kan het het heel anders zijn. Ik zie er Psalm 42 vers 5 in terug. Als beeld van ons leven. Maar de Heer zal uitkomst geven. Een bemoediging voor iedereen die in de wintertijd van het leven is aangekomen. Een krachtige vertroosting voor hen die ziek zijn. De hoop van genade voor iedere zondaar die op Christus ziet. De Heere God zegt: βZie, Ik maak alle dingen nieuwβ. Dat is de troost van een christen. Nu gaan de bloemen nog dood. Nu moeten wij eens sterven. Wij mogen verlangend uitzien naar het eeuwige voorjaar. Als de bloeitijd is aangebroken. Psalm 72 vers 9 omschrijft dit prachtig:
Zing je mee vandaag met Psalm 42 en 72?
Zijn grootheid en goedheid zijn oneindig groot! Soli deo Gloria!
